- 
2LT Gilbert A Malrait (Gill) Geb. 07/07/1919 - KIA 04/04/1944
)
Gilbert werd geboren te Central Falls Rhode Island op 07/07/1919. Zijn ouders waren Albert
Malrait afkomstig uit Ronse België en Anna Ellen Bradley afkomstig uit Blackburn, Engeland. Gilbert's vader emigreerde naar de USA op 20 april 1909 via Liverpool met het schip
"
SS Ivernia ". Albert Malrait was een wever en woonde toendertijd op de Beestenmarkt 196 in Ronse. Gilbert leefde met zijn ouders in Henry Street 29, Central Falls RI. Albert en Anna Ellen keerden terug naar Ronse met Gilbert in 1927. Het kleine gezin Malrait woonde in de Moortelstraat 134 te Ronse.
Kort na de terugkeer op 28 Juli 1928 overleed Ann Ellen Bradley (Nellie) na een operatie in een ziekenhuis te Brussel.
Gilbert volgde Nederlands en Franse lessen in het begin, het was een hele aanpassing na de jaren die hij in Amerika school liep. Gilbert was een voorbeeldige leerling en na één jaar sprak en schreef hij reeds vloeiend Frans. Zie hier een foto van het schooljaar 1934-35. De volgende jaren deed Gilbert ook zijn middelbaar in het Atheneum van Ronse in de richting Wetenschap. )
Hij studeerde tot 1939 in Ronse, hier zijn de Palmaressen te bekijken van 1928 tot 1939. Gilbert was een graag geziene gast en één van de stichtende leden van het schoolblad "Sphinx" )
Zie de afbeelding hiernaast links. In het Februari nummer jaargang 1946 verscheen een " In Memoriam " Gilbert Malrait. Hij hield van verre horizonten en sterrekunde die hij zichzelf aanleerde. Dat is waarschijnlijk de reden waarom Gilbert de opleiding van Navigator volgde. Hij deed het toelatingsexamen bij de Belgische marine en slaagde voor de tests. Een opleiding aan de vermaarde Mercator school lag in het verschiet maar Europa stond aan het begin van een nieuwe oorlog. Op 9 December 1939 vertrok hij vanuit Antwerpen met het cargo schip "SS Black Hawk" van de Black Diamond Lines naar New York en vaarde de haven binnen op 21 December 1939. De passagierslijst met de naam van Gilbert kan je
hier bekijken.
Hier foto's van Gilbert tijdens zijn laatste jaar in het Koninklijk Atheneum te Ronse.
)
)
)
)
Hier nog meer foto's van Gilbert met zijn klasgenoten van het Koninklijk Atheneum Ronse:
https://goo.gl/photos
Gilbert woonde een tijdje bij zijn nonkel Bradley Richard(uncle Dick) nr 33 Elderstreet, Pawtucket RI (zie hier de volkstelling "US Census 1940")en vond werk bij Brown & Sharpe manufacturing co. in Providence, RI. waar hij)
aan de slag bleef tot aan zijn vrijwillig toetreden tot the US Army. Elizabeth, dochter van Ethel Bradley (nicht van Gilbert en dochter van Richard Bradley) vertelde "Volgens Ethel (mijn moeder), stuurde Albert Malrait, de vader van Gilbert zijn zoon naar Richard Bradley in de VS in )
de veronderstelling dat Richard hem terug naar school zou sturen. Maar Richard vroeg voor Gilbert een baan in Brown & Sharpe Manufacturing Co. Zijn drie dochters Gladys, Ethel en Gertrude werkten daar en het leek hem rechtvaardig om ook Gilbert aan een baan te helpen.
Op de foto hiernaast staat Gladys links op de tweede rij met Ethel,. Gertrude en Gilbert vooraan.
Gilbert wilde werken in plaats van naar school te gaan om te helpen de eindjes aan mekaar te knopen in deze moeilijke tijden. Gilbert's vader was boos omdat hij niet wilde dat hij ging werken in een "fabriek". Daarom werd er van Gilbert's vader niets meer gehoord gudurende de eerste jaren van de oorlog. Hier nog een foto met de familie Bradley waar Gilbert verbleef tot ann zijn toetreding in de US Army. Richard Bradley's )
dochter Gladys ging bij Women's Army Auxiliary Corps (WAAC), je kan hier een foto bekijken van Ethel en Gladys in uniform van de WAAC.
Op 24/10/1940 trad hij in het leger te Providence, RI, hij werd ingedeeld bij de medische dienst. Zijn militair stamnr was 11011541 deze gegevens vond ik bij de NARA (Nationale Archieven USA). Van 25 oktober, 1940 tot 30 Juni 1941 was hij gelegerd in Fort Devens, )
Massasuchets. Van 14 Augustus, 1941 tot 1 oktober, 1941 verbleef hij in Camp Edwards, Massasuchets, Van 2 November, 1941 tot 15 November, 1941 te Muskogee Oklahoma. Van 18 Mei, 1942 tot September, 1942 was hij gekazerneerd in Monroe, Louisiana.
In het jaar 1942 stelde hij zich kandidaat voor een opleiding tot )
piloot. Gilbert passeerde alle medische onderzoeken om na te gaan of hij geschikt was om te vliegen, hij slaagde met brio en werd gekazerneerd op de Selman Field basis te Monroe, Louisiana. Hij begon in September, 1942 de basistraining op Fairchild PT-19 A Cornell die 9 weken duurde.
Dit was op dezelfde basis waar hij de navigatoropleiding kreeg. Na deze opleiding werd hij geselecteerd om een scholing te volgen van navigator, dit was een logische keuze omdat Gilbert een kei in de wiskunde was en zich reeds op vroegere leeftijd interesseerde aan sterrenkunde.
Het was een zeer opwindende en bewogen tijd voor een jongeman die hield van avontuur. Hij begon de opleiding aan de Army Air forces Advanced Navigation School op de Selman Field basis te Monroe Louisiana. Het was de enige basis waar de volledige opleiding op dezelfde locatie kon gevolgd worden tijdens de tweede Wereldoorlog.
Gilbert Malrait was ingedeeld in de class 43-5 FLIGHT 67 en bekwam de Navigator vleugels en kreeg de graad van 2de Luitenant op 10 April 1943. )
Na een welverdiende paar dagen rust, waarschijnlijk verbleef hij bij zijn nonkel in Pawtucket, begon Gilbert de crew training op het David-Monthan Field gelegen tegen Tucson Arizona. Hij werd op 4 Mei, 1943 ingedeeld bij de " Bolick crew, nr 39-4-69 " in het 577th Squadron van de 392th Bomb Group.
(Gilbert werd later vervangen door 2LT Jesse C. Maupin, Gilbert werd ziek juist voor het vertrek van de 392th Bomb Grp en dat was de reden van zijn mutatie naar de 449th Bomb Grp.)
De "Bolick crew" stortte neer tijdens een misie met als doel Bremen op 26 November, 1943 waarbij de hele crew omkwam. De 392th Bomb group was geactiveerd in January 1943 op Davis-Monthan Field, Tucson, Arizona, uitgerust met B24 Liberators, getraind op Biggs Field, El Paso, Texas en Alamogordo Army Air Base, New Mexico.
Op het David-Monthan Field gelegen tegen Tucson Arizona werd op 1 Mei ook de 449th Bomb Group samengesteld en bestond uit het 716th, 717th, 718th en 719th Squadron.Op 1 Juli 1943 verhuisde de 449th Bomb Group naar Alamogordo, New Mexico waar op dat moment de 392th Bomb Group klaar stond om overgevlogen te worden naar Engeland.De 392th Bomb Group werd overgeplaatst naar Engeland in Augustus 1943 en toegevoegd aan de "Eighth
Air Force" op de Wendling Air Base in Oost Engeland.
Gilbert werd op Alamogordo Army Air Base, New Mexico ingedeeld bij het 719th squadron van de 449th Bomb Group. Op 6 September werd de 449th Bomb Group weer verhuisd naar Bruning Army Air Field, Nebraska.
Via de foto rechts een fotoalbum uit Gilbert's kindertijd in Central Falls, R.I.
De verhuis was afgerond op 18 September 1943. Op dat moment bestond de 449th uit 184 officieren en 1203 dienstplichtigen. Op de Bruning Field basis werd de 449th Bomb Group uitgerust met 61 B-24 liberator bommen - werpers. Voor iedere B-24 werd een crew van 10 mannen samengesteld en Gilbert werd bij de Thieme Crew 9-12-D ingedeeld. Hun eerste B-24 Tail #11; serial #41-29215 die deze crew toegewezen kreeg op 20 Oktober 1943 werd
" Betty Ann " genoemd naar de vrouw van de piloot F/O Thieme William. Dit vliegtuig crashte bij de overbrenging naar Europa boven West Afrika door overvloedige ijsafzetting. Dit was de eerste crash die Gilbert op 15 December 1943 in de omgeving van Meknès Marokko meemaakte, de ganse bemanning wist zich te redden met het valscherm uitgezonderd de gastpiloot aan boord Kapitein Hiero Hays die stierf doordat zijn valscherm te vroeg opende en gescheurd werd door de staart van de B-24.
Originele Thieme Crew 9-12-D
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
F/O WILLIAM M THIEME
2ND LT EDWARD J O'ROURKE
2ND LT GILBERT MALRAIT
2ND LT FRANCIS L BECK
Sgt Mark J Ebert
Sgt Guy E Blakely
Sgt Roger E Edgar
Sgt Louis N Lannon
Sgt Carl Vaagen
Sgt Ingmar Hippe
Een fragement uit het dagboek van de 449th Bomb Group waar Gilbert word vermeld.
De 449th Bomb Group werd in de maand December 1943 volledig overgebracht naar Grottaglie, de operationele basis in het uiterste zuiden van Italië gelegen tegen de stad Taranto.
Op 1 Januari 1944 was de 449th klaar om de strijd aan te gaan met de As mogendheden. Het bereik van de group reikte het verre Noorden van Duitsland (Regensburg, Munchen), Oostenrijk (Wenen) tot het Zuiden van Frankrijk en het in het Oosten tot Roemenië (Ploesti, Boekarest). De Thieme crew vloog vanaf de crash met de "Betty Ann" op verschillende vliegtuigen en op 30 Januari volgde de tweede crash met de " Maui Maid ")
Tail #16; serial #41-28623. Dit was het vliegtuig van de Commandant van de 449th Bomb Group Col Alkire, bij het opstijgen geraakt het niet van de grond en Thieme moest volledig in de remmen waardoor het vliegtuig zich met de neus in de grond boorde.
2LT Malrait vloog zijn missies met de Thieme crew waarbij de missie #40 op 04/04/1944 een fatale afloop kende.
Zie hier de vermelding van 2ndLT Malrait in de "War Diary April 1944, 719th Sq".
Het vliegtuig werd geraakt door lucht afweergeschut en crashte op het grondgebied van het dorp Melete in de provincie Vlasca, Roemenië. Zie hier het rapport van de plaatselijke politie van 5 April, 1944. Gilbert werd samen met de andere crew leden begraven op het burgelijk kerkhof van Giurgiu Roemenië op 05 April 1944. Daar )
werd het stoffelijk overschot opgegraven door de Amerikaanse Graven Registratie dienst en herbegraven op 6 September, 1945 om 11h, in plot A rij 3 graf nr 34 op het voorlopige Amerikaans Militair kerkhof )
te Sinaia Roemenië als Unknown X-4402. Er werd een houten kruis op zijn graf geplaatst met als opschrift "Believed to be one of eleven". Klik op de foto rechts
Het lichaam van 2LT Malrait Gilbert werd finaal overgebracht naar het Ardennes American Cemetery te Neuville-en-Condroz en op 21 Dec, 1946 om 11h herbegraven op Plot T, Row 9, Grave 208 nog altijd als "Unknown X-4402". )
Op 18 November, 1948 werd het stoffelijk overschot weer opgegraven en verplaatst naar een centraal identificatie laboratorium. Op 1 December 1949 werd "Unknown X-4402" definitief geidentificëerd als 2LT Gilbert Malrait aan de hand van onderzoek van het gebit. Er werd vergeleken met gebit gegevens van Gilbert, Unknown X-4402 en de overige crew leden. De vader Albert schreef op 5 Februari 1946 een brief om te weten te komen waar Gilbert was begraven! Lees hier de brief. Op 13 Februari 1950 werd door het Stadsbestuur de goedkeuring gegeven om 2LT Malrait te begraven op het ereperk van het Stedelijk kerkhof aan de Steenweg op Leuze.
Op 18 Augustus 1950 werd het stoffelijk overschot overgebracht naar Ronse op vraag van de vader van Gilbert en opgebaard in het stadhuis van Ronse. Hier kon de bevolking van Ronse de laatste groet brengen aan deze jonge held die sneuvelde voor de vrijheid van België en Europa.
Op zondag 20 Augustus 1950 vertrok een droevige stoet richting het oud kerkhof van Ronse, de kist werd op een kar getrokken door paarden vervoerd en in de stoet liepen burgemeester Eugene Soudan en schepenen begeleid door het muziekkorps van de brandweer. Het werd een militaire
begravenis met vertegenwoordigers van het Amerikaans en Belgisch leger. Hiernaast een korte reportage uitgezonden op een lokale zender van Rhodes Island over onze inspanningen om de naam van Gilbert op het WWII monument in zijn geboortestad Central Falls, RI te krijgen.
Het ontroerendste moment was het plooien van de Amerikaanse vlag die over de kist lag, gevolgd door de overhandiging aan de vader Albert
Malrait die zijn zoon had zien vertrekken in December 1939. Er werd ook een speech gegeven door de heer Georges Vancoppenolle klasgenoot en chef van de Ronsische weerstand tijdens de oorlog. Het was een droevig einde van een jonge Ronsische Amerikaan die een levensgenieter en avontuurlijk man was. Ik doe momenteel verder onderzoek naar de strijdmakkers van Gilbert en iedereen die nog nieuwe informatie of foto's heeft over Gibert mag mij contacteren, alles is welkom zodat het ultieme offer )
dat Gilbert gaf nooit word vergeten.
2LT Malrait Gilbert kreeg postuum een "Purple Heart" en de "Air Medal" onderscheiding.
Gilberts vader kreeg van het Eenheidsfront Ronse een brief toegestuurd met felicitaties.
Links de Amerikaanse vlag die 2LT Gilbert Malrait zijn kist bedekte tijdens de optocht en de begraving op 20 Aug. 1950 te Ronse.
Speech van Mr Vancoppenolle tijdens de begraving te Ronse op 20/08/1950 om 10h en de Herdenkingssteen in zijn oude school, nu de Decroly school te Ronse.
)
)
)
)
)
Briefje nonkel van Gilbert voor informatie via het Rode kruis, op het moment van antwoord was Gilbert reeds gesneuveld zie de datum! Alles moest via het Rode kruis en door de Duitse censuur. Albert Malrait was zeer ongerust over het lot van zijn zoon die hij nooit meer terug zag na zijn vertrek naar de USA in 1939. Ook het "Report of Death" is hier te zien.
Er is ook nog een brief van nonkel Richard K Bradley gedateerd 21 Augustus 1944.
)
)
)
)
)
)
)
Gilbert word ook vermeld op de Memorial Wall ter nagedachtenis van alle navigators die hun training kregen op Selman Field en sneuvelden tijdens WWII. Het monument bevindt zich aan de regionale luchthaven van Monroe Louisiana. Bij de Class 43-5 waar Gilbert toe behoorde, was er een verliespercentage van 25 percent die bijzonder hoog was.
)
)
)
)
)
In Providence, Rhode Island werd op 11/11/2007 een WWII Memorial ingehuldigd. In het monument werden 2560 namen van gesneuvelden afkomstig uit Rhode Island uitgebeiteld. Gilbert A Malrait zijn naam is in de steen gebeiteld. Klik op de afbeelding links.
Op 18 Juni, 2010 registreerde ik Gilbert op de National WWII Memorial. Klik op de afbeelding rechts voor een direkte link.
In de eerste week van December 2009 werd 2LT Gilbert Malrait zijn naam toegevoegd aan het WWII Monument van Central Falls, RI zijn geboorteplaats. Ik had hierbij de hulp van Robert Petrone, die de foto's nam van het Monument.
)
)
)
)
)
Hieronder nog enkele originele brieven ontvangen door Albert Malrait. Klik voor grote afb.
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
)
)
)
)
)
)
Hier nog verdere briefwisseling tussen Albert Malrait en het War Departement, klik op de datums om te lezen.
- Brief Albert Malrait aan het War Departement op 30 September 1946.
- Brief Memorial Division aan Albert Malrait op 16 Oktober 1946.
- Brief Albert Malrait aan de Memorial Division 30 Oktober 1948.
- Brief Memorial Division aan Albert Malrait 20 December 1948.
- Ontwerp brief Memorial Division aan Albert Malrait 18 Januari 1950.
- Brief Memorial Division aan Albert Malrait 17 Juli 1950.
Albert Malrait overleed te Ronse op 6 Maart 1955.
Op 22 Sept, 2015 bezochten we het Monument Central Falls, RI waar Gilbert's naam werd bijgezet in 2009. We werden ontvangen met alle eer en er ging een kleine ceremonie door ter nagedachtenis van 2LT Gilbert Malrait. Council member Bob Ferry en de lokale Legion post waren aanwezig alsook Mr. Bob Petrone die me hielp om Gilbert's naam op de 
Memorial te krijgen. Het was een onvergetelijke dag voor mij en mijn reisgenoten! Klik op de miniatuur kamera om het fotoalbum te bekijken op Google .
Op Vrijdag 26/05/2017 was er voor de 8ste maal een hulde aan Gilbert's graf.
Gefilmd door Herman Guns voor https://www.beleefhet.be .
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
Deze ceremonie gaat sinds 2010 ieder jaar door tijdens het Memorial Day weekend met delegaties van het Belgish leger, Amerikaanse luchtmacht en Stadsbestuur Ronse.
Ik plaatste ook een fotoalbum online, klik op het fototoestel rechts voor de foto's van de Huldiging 2017.
Hier een email van Beth McCormick Ciullo dochter van John McCormick die met Gilbert vloog in hetzelfde 719th Squadron en ook neergeschoten werd op 04/04/1944
Hey Philippe - I found a new video last week with images of the Romanian POWs. The video is called "Knights of the Sky: Air War over Romania" (2010)You can view the 50 minute video online. Stop your screen at 32:18 - 32:21. There is a group of POWs posing outside the Bucharest schoolhouse. In the 2nd row center (between the 2 men facing each other) is my Dad. He thinks the man standing 3 spaces to the left in the photo (white shirt - arms behind his back) is Bill Bontly. I thought you might like to send it to Bontly's kids to see if it's their Dad. It would be a great find for them if it is!! Hope all is well in Ronse. It's in the 80's here in Florida and beautiful!
Beth Ciullo (daughter of John McCormick also downed 04/04/1944)
KNIGHTS OF THE SKY: AIR WAR OVER ROMANIA from Kogainon Films.
Ziehier een filmpje op YouTube samengesteld door een Amerikaanse vriend, Robert Petrone.
Ik kreeg op 02/05/2016 deze mail van één van de beste vrienden van Gilbert Malrait uit zijn schooltijd te Ronse. Het is in het Frans opgesteld maar met de hulp van mijn schoondochter Jelle Dhont, werd de tekst vertaald naar het Nederlands waarvoor hartelijk bedankt. Dit is ongelooflijk mooi geschreven door Mr Joseph De Vijlder die nu 95 jaar jong is!!!
Beste Philippe ,
In je laatste e-mail hebt je gevraagd een paar feiten van het schoolleven van Gilbert Malrait aan te halen . Ik heb een kleine tekst
geschreven ,( in het Frans).
Vriendelijke groeten
Jos De Vijlder
"En tant que camarade de classe et ami de Gilbert Malrait,je voudrais épingler quelques moments forts de la carrière scolaire de Gilbert à l'athénée de Renaix;
Gilbert est venu à l'école en 2e primaire ,venant d'Amérique. Il semble avoir eu quelques difficultés d'adaptation pour entrer dans le secondaire,dû sans doute à son retard dans les langues locales..Mais si l'on consulte les palmares de l'ecole ,on constate qu'il fait des progres constants d'année en année pour devenir un élement majeur dans sa classe à la fin de ses études à Renaix. Ce n'est pas surprenant, car Gilbert était un éleve intelligent, travailleur et possedant une forte culture générale. C'est ainsi qu'il étudiait l'astronomie. Il observait les étoiles la nuit et lisait les livres de vulgarisation qui tombaient dans ses mains.
Il se faisait remarquer en classe par ses résultats en mathématiques et en sciences ?Mais sa branche préférée était sans conteste la littérature française et en partiulier la poésie. Son livre de chevet était "les fleurs du mal" de Charles Baudelaire. De cet auteur ,il connaissait tout. Il savait par exemple qu'il avait séjourné un temps à Bruxelles, qu'il gagnait sa vie en donnant des conférences. Celles-ci avait du succès au début, mais au fur et à mesure le nombre d'auditeurs diminuait et le poète était tellement aigri, qu'il en voulait à la Belgique en publiant de nombeux pamphlets critiquant tout ce qui était belge. Gilbert se faisait des gorges chaudes de cet attitude de Baudelaire, car il se sentait plus Américain que Belge.
Le poème préféré de Gilbert était intitullé "L'albatros". L'albatros est un grand oiseau blanc, qui suit parfois les navires et quand il est dans le ciel, les ailes déployées, il est majestueux. Mais parfois, il est capturé par les marins et mis sur le pont, alors il fait pitié à voir: ses ailes trainent par terre, il est bancal, il est piteux. Gilbert voulait ressembler à l'albatros, celui qui est dans le ciel, libre de toute contrainte terrestre, aventureux, sillonant toute les mers de la planète? C'était son idéal.
Mais Gilbert était aussi poète lui-même Certains de ses poésies ont été publiées dans le journal de l'école. Il écrivait par exemple:"Je n'ai qu'a peine bouclé vingt tours, Et pourtant, je crois, approche le soir"
Ses poésies étaient empreites de tritesse et combien prémonitoires!
Et comme tous les poètes, il avait aussi sa muse: c'était une jeune fille de la classe supérieure. Il ne l'avait jamais approchée, mais il en parlait tout le temps. Il l'appelait "la cavale", nom qu'il avait emprunté d'un autre poète, qui avait comparé la France révolutionaire de 1789 à une cavale. "C'est une cavale indomptable et rebelle" disait-t-il. Et ces qualificatifs, Gilbert les appliqait à sa bien- aimée.
Pour finir une petite comparaison astronomique. En astronomie moderne, on parle beaucoup de trous noirs. Ce sont des étoiles mortes, qui ne donnent plus de lumière, mais qui ont accumulé tant de matière que les forces d'attraction sont intenses.
Tout object se trouvant dans les envirrons est attiré et disparait à jamais. Gilbert était une étoile naissante, il avait à peine 20 ans, mais il se trouvait trop près d'un trou noir terrestre, qui en 1940 se nommait la guerre. Celle -çi l'a happé et englouti à jamais. C'était le destin tragique de notre ami Gilbert Malrait."
Joseph De Vijlder
Als klasgenoot en als vriend van Gilbert Malrait, zou ik graag een aantal belangrijke momenten uit de schoolcarrière van Gilbert aanhalen toen hij op het Atheneum van Ronse zat.
Gilbert is begonnen in school in het tweede leerjaar nadat hij van Amerika naar België verhuisd is. Toen hij naar het middelbaar moest overgaan, leek het alsof hij wat aanpassingsproblemen had; dit was waarschijnlijk te wijten aan gebrek aan kennis van de lokale talen. Als we echter naar zijn rapporten kijken, kunnen we constateren dat zijn punten ieder jaar verbeterden en dat hij aan het einde van zijn studies aan het Atheneum een van de beste leerlingen van de klas was. Dat was geen grote verrassing; Gilbert was een intelligente jongeman, een werker en had een grote kennis van cultuur.
Hij begon astronomie te studeren; tijdens de nacht observeerde hij de sterren en tijdens de dag las hij alle populaire hij boeken die hij kon vinden.
Hij werd in de klas opgemerkt door zijn goede resultaten in wiskunde en wetenschappen, zijn lievelingsvak was echter Franse literatuur en dan vooral poëzie. Zijn favoriete boek was "Les fleurs du mal" van Charles Baudelaire. Gilbert wist veel over Baudelaire; zo wist hij dat de schrijver een tijd in Brussel vertoefd had en dat hij geld verdiende met conferenties. Die waren in het begin heel druk bezocht maar na enige tijd verminderede het aantal luisteraars. De dichter raakte hierdoor verbitterd; hij schreef nadien meerdere pamfletten waarin hij alles bekritiseerde wat maar Belgisch was.
Gilbert had een zeker leedvermaak in de attitude van Baudelaire want hij voelde zichzelf meer Amerikaan dan Belg.
Het lievelingsgedicht van Gilbert is getiteld ‘L’albatros’, vernoemd naar de grote witte vogel die vaak schepen volgt en wanneer hij vliegt, er met zijn gespreide vleugels heel indrukwekkend uitziet. Soms wordt de vogel gevangengenomen door zeelieden wat zielig is om te zien. Gilbert wilde lijken op een albatros omdat die vrij is in de lucht en vrij is van elke aardse dwang en hij alle zeeën van de wereld kan doorkruisen. Dat was zijn ideaal.
Gilbert was zelf ook een dichter. Verschillende van zijn gedichten werden gepubliceerd in de schoolkrant zoals: ‘Je n'ai qu'a peine bouclé vingt tours , Et pourtant, je crois , approche le soir. Zijn gedichten waren dikwijls waarschuwend van inhoud en vervuld van een groot verdriet.
En zoals elke dichter had hij ook een muze: een meisje uit de hogere klas. Hij heeft ze nooit benaderd maar hij sprak wel altijd over haar. Hij noemde ze ‘La Cavale', een naam die hij ontleende aan een schrijver die het revolutionaire Frankrijk met een ontembare merrie vergeleek. “Ze is een onbedwingbare en rebelse merrie”, zei hij.
Als laatste puntje een kleine astronomische vergelijking. In de modern astronomie wordt veel gesproken over zwarte gaten. Dit zijn sterren die geen licht meer geven en waardoor ze zogezegd ‘dood’ zijn. Die hebben al zo veel materie opgeslorpt waardoor ze een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op alles wat rond hen zweeft. Elk object dat in de buurt van een zwart gat komt, wordt erdoor aangetrokken en verdwijnt in het niets. Gilbert was een levende ster van amper 20 jaar die zich te dicht bij een zwart gat bevond, namelijk de Tweede Wereldoorlog die hem in het niets opgeslorpt heeft.
Dat was het tragische einde van onze jonge vriend Gilbert Malrait.
Joseph De Vijlder
